ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা গ্ৰহন কৰা সময়ত মই পিন্ধা জেকেটটোৱে বহুতৰ মনযোগ আকৰ্ষণ কৰিছিল ৷ দক্ষিণ ভাৰতৰ এগৰাকী প্ৰযোজকে ভালেমান সময় জেকেটটি চুই চাইছিল, তেওঁৰ পৰিচালকৰ লগত আলোচনা কৰিছিল ৷ শেহত সুধিছিল - এই কাপোৰ কেবা মিটাৰো কিনিব পৰা যাব নেকি ? এগৰাকী কষ্টিউম ডিজাইনাৰে পিটিকি চাইছিল ৷ পুৰুষৰ কাপোৰ এনেদৰে চোৱা মই আগতে দেখা নাই ৷ পুৰষ্কাৰ ঘোষণা হোৱাৰ পাচদিনাই আহিছিল Swapna Dutta Deka IAS, যাৰ কবিতাৰে মই নিৰ্মাণ কৰিছিলোঁ বহুবৃত্ত ৷ তেওঁ উপহাৰ দিছিল জেকেটটি ৷ সেইটো মই থৈ দিছিলোঁ সেই বিশেষ মুহূৰ্তটিৰ বাবে ৷ সিদিনা ৰাতি আহিছিল মোৰ সহকৰ্মী ডঃ বিশ্বপ্ৰসূন চেটাৰ্জী আৰু ডঃ সূৰ্য লয়িং ৷ চেটাৰ্জী দুদিনমান আগতে ইউৰোপৰ পৰা আহিছিল, লৈ আহিছিল দুস্প্ৰাপ্য আৰু বিশেষত্ব থকা ৱাইন ৷ তাৰে এটা বটল মোক উপহাৰ দিছিল ৷
এই তালিকা বহু দীঘল, মাজে মাজে কৈ থাকিম ৷
